Het ordinaire prijsgevecht
Door de anonimiteit van de wereldmarkt blijven deze menselijke en ecologische drama's meestal onzichtbaar. Bij het winkelschap van de supermarkt en het rek van de kledingwinkel merk je er allemaal niks van. Wat niet weet, wat niet deert. Alles draait alleen nog om de prijs. Totdat er weer een documentaire wordt uitgezonden die consumenten de rampzalige waarheid toont; zodat de producent gedwongen wordt om duurzamer te gaan werken.
Supermarkten en groothandels hebben er baat bij om de anonimiteit en uniformiteit in stand te houden. Als alle paprika's er hetzelfde uitzien, kan de inkoper de producenten (boeren) tegen elkaar uitspelen en de laagste prijs afdwingen. Zo komt het dat boeren hun producten vaak onder de kostprijs moeten verkopen.
De inkoop van voedingsmiddelen in Europa is hoofdzakelijk in handen van slechts zes reusachtige inkooporganisaties; tegenover deze organisaties hebben de boeren nauwelijks macht. Door het prijsgevecht worden de boeren gedwongen om steeds grootschaliger en goedkoper te gaan werken; wat leidt tot een verschraling van het bedrijf, het werk van de boer, het landschap, de natuur, de bodem en de maatschappij.
